کفش ایمنی نوعی کفش محافظ است که به طور خاص برای کارگران طراحی شده است تا از پاها در برابر خطرات احتمالی مختلف در محیط کار محافظت کند. با پیشرفت سریع صنایعی مانند صنعت و ساختمان، اغلب عوامل خطرناک زیادی در محیط کار وجود دارد، مانند افتادن اجسام سنگین، سوراخ شدن توسط اجسام نوک تیز، لیز خوردن، دمای بالا، خوردگی شیمیایی و غیره.
کفش های ایمنی عمدتا از چهار قسمت تشکیل شده اند: رویه، محافظ پنجه، زیره و ساختار داخلی. رویه معمولاً از چرم مقاوم در برابر سایش یا مواد مصنوعی با استحکام بالا ساخته شده است. این مواد نه تنها مقاومت پارگی خوبی دارند، بلکه می توانند در برابر فرسایش رطوبت و برخی مواد شیمیایی نیز مقاومت کنند و دوام و عملکرد محافظ کفش را تضمین کنند. قسمت پنجه با سر فولادی، مواد کامپوزیت یا سر آلیاژ آلومینیوم مجهز شده است. این طراحی برای جلوگیری از برخورد و له شدن اجسام سنگین است و می تواند به طور موثر نیروی ضربه را پراکنده کند و از انگشتان پا در برابر آسیب محافظت کند. زیره دارای طراحی ضد لغزش است و از بافت های خاص و مواد با اصطکاک بالا برای افزایش چسبندگی با زمین و کاهش خطر لغزش استفاده می کند. کفی ها از مواد مختلفی از جمله لاستیک، پلی اورتان (PU) و پلی اورتان ترموپلاستیک (TPU) ساخته شده اند که به ترتیب در برابر روغن، سایش، دمای بالا و آب مقاوم بوده و برای محیط های کاری مختلف مناسب هستند. داخل کفش از مواد آستری با نفوذپذیری هوا خوب و کفی ضربه گیر استفاده می کند تا راحتی پوشیدن را بهبود بخشد و در عین حال فشار وارده بر پاها ناشی از ایستادن یا راه رفتن طولانی مدت را کاهش داده و به طور موثری از خستگی جلوگیری می کند.
مقایسه مواد زیره
| جنس زیره | ویژگی ها | محیط کاری مناسب |
| لاستیک | مقاوم در برابر لغزش، بادوام | ساخت و ساز در فضای باز، سطوح مرطوب |
| PU (پلی اورتان) | سبک، بالشتک | صنعت عمومی، قدیمی |
| TPU (پلی اورتان ترموپلاستیک) | مقاوم در برابر حرارت، مقاوم در برابر سایش | کار با دمای بالا یا کارهای سنگین |
نقش اصلی کفش ایمنی محافظت از پای کارگران در برابر آسیب های شغلی است. اول، می تواند از فشرده شدن انگشتان پا و شکستگی ناشی از سقوط اجسام سنگین یا ضربه جلوگیری کند و ساختار محافظ انگشت پا مانع اصلی محافظ آن است. ثانیاً کفش ایمنی دارای عملکرد ضد سوراخ است که می تواند با تقویت ساختار کفی از سوراخ شدن اجسام تیز جلوگیری کند و ایمنی کفی را تضمین کند. علاوه بر این، طراحی زیره ضد لغزش به طور موثری از حوادث لغزش جلوگیری می کند، که به ویژه در محیط های لغزنده یا روغنی مهم است. کفش های ایمنی همچنین می توانند در برابر رطوبت و فرسایش روغن مقاومت کنند و از ناراحتی و رشد باکتری ناشی از رطوبت طولانی مدت روی پاها جلوگیری کنند. در موارد خاص، کفش های ایمنی همچنین می توانند از سوختگی در دمای بالا جلوگیری کنند یا عایق الکتریکی برای محافظت از پوشنده در برابر منابع گرما یا جریان الکتریکی ایجاد کنند. به طور کلی کفش های ایمنی نه تنها ابزاری برای محافظت فیزیکی هستند، بلکه بخش مهمی از حفاظت از سلامت شغلی هستند.
اهمیت کفش ایمنی از جنبه های مختلفی منعکس شده است. این نه تنها به طور موثر خطر صدمات پا در محل کار را کاهش می دهد، بلکه باعث ایجاد محیطی کلی برای تولید ایمن می شود. پوشیدن کفش های ایمنی می تواند آگاهی ایمنی کارکنان را افزایش دهد، توجه آنها را به حفاظت یادآوری کند و یک جو فرهنگ ایمنی خوب را شکل دهد. کاهش وقوع حوادث ناشی از کار به این معنی است که کارکنان می توانند وضعیت کاری سالم خود را حفظ کنند و در نتیجه کارایی کار و کیفیت تولید را بهبود بخشند. در عین حال، کاهش تصادفات همچنین میتواند به شرکتها کمک کند تا خسارات اقتصادی ناشی از آسیبهای ناشی از کار، مانند هزینههای پزشکی و زیانهای از کار افتادگی را کاهش دهند. استفاده از کفش های ایمنی نیز مطابق با مقررات مختلف ایمنی شغلی و استانداردهای صنعتی است و یک نیاز اساسی برای عملیات انطباق شرکت است. بنابراین، کفش های ایمنی نه تنها ایمنی فردی را تضمین می کنند، بلکه حمایت قوی برای توسعه پایدار شرکت ها نیز فراهم می کنند.
انتخاب کفش ایمنی مناسب باید با محیط کار واقعی و نیازهای خاص ترکیب شود. اول از همه، باید انواع خطراتی که ممکن است در محل کار وجود داشته باشد، مانند افتادن اجسام سنگین، سوراخ شدن اجسام تیز یا نشت مواد شیمیایی را درک کنید. سپس، با توجه به ویژگی های خطر، سطح حفاظتی مربوط به انگشت پا و مواد زیره را انتخاب کنید. به عنوان مثال از کفش های پنجه فولادی در محیط های پر ضربه استفاده می شود و در محیط های روغنی به کفی مقاوم در برابر روغن و لغزش نیاز است. راحتی نیز یک نکته مهم است. اندازه کفش باید متناسب با پا باشد و فضای داخلی باید دارای نفوذپذیری هوا و جذب ضربه خوب باشد تا خستگی پس از پوشیدن طولانی مدت کاهش یابد. علاوه بر این، انتخاب محصولاتی که استانداردهای ایمنی ملی یا بینالمللی را رعایت میکنند، میتواند تضمین کند که عملکرد محافظتی کفشهای ایمنی مطابق با مقررات است. بازرسی منظم و تعویض کفش های ایمنی برای اطمینان از اینکه عملکردهای محافظتی آنها همچنان موثر هستند نیز بخش مهمی از خرید و استفاده است.
با پیشرفت تکنولوژی و بهبود نیازهای ایمنی شغلی، کفش های ایمنی در جهت سبک وزن، هوشمند و حفاظت از محیط زیست در حال توسعه هستند. استفاده از مواد جدید باعث می شود کفش ایمنی سبک تر شود و عملکرد محافظتی بهتری داشته باشد. ادغام سنسورهای هوشمند نظارت بر وضعیت پای پوشنده و خطرات محیطی را در زمان واقعی متوجه میشود و سطح مدیریت ایمنی را بهبود میبخشد. در عین حال، ترویج مواد سازگار با محیط زیست و طراحی قابل بازیافت نیز به کانون توجه تبدیل شده است که به کاهش بار زیست محیطی کمک می کند. چالشهایی که عمدتاً با آن مواجه میشوند عبارتند از چگونگی ایجاد تعادل بین عملکرد حفاظتی و راحتی، کنترل هزینههای تبلیغات و محبوبیت، و طراحی و ساخت با توجه به نیازهای شخصی انواع مختلف کار. در آینده، نوآوری در کفش های ایمنی بیشتر بر رفع نیازهای مختلف و بهبود ایمنی کارگران و تجربه پوشیدن تمرکز خواهد کرد.
قبل از خرید کفش ایمنی، ابتدا باید عملکردهای اساسی آنها را بدانید. هدف اصلی طراحی کفش ایمنی محافظت از پوشنده در برابر خطرات احتمالی در محیط خارجی در حین کار است. عملکرد محافظ آن عمدتاً در مقاومت در برابر ضربه، مقاومت در برابر سوراخ، ضد لغزش، مقاومت در برابر روغن، ضد الکتریسیته ساکن، مقاومت در برابر درجه حرارت بالا و سایر جنبه ها منعکس می شود. محیط های کاری مختلف انواع مختلفی از خطرات را برای پاها دارند و عملکردهای مختلف کفش ایمنی اغلب برای خطرات خاص تقویت می شود. بنابراین، تنها با درک اولیه عملکرد کفش های ایمنی می توانیم هنگام مواجهه با سناریوهای کاری خاص، انتخاب های مناسب داشته باشیم و از خریدهای کور که منجر به محافظت ناکافی یا اتلاف غیر ضروری منابع می شود، اجتناب کنیم.
محیط های کاری مختلف الزامات مختلفی برای محافظت از پا دارند، بنابراین ابتدا خطرات موجود در محیط کار را شناسایی کنید. انواع متداول خطرات پا عبارتند از: افتادن اجسام سنگین، سوراخ شدن اجسام تیز، لغزنده بودن زمین، تماس با مواد شیمیایی روغنی، سطوح با دمای بالا، خطرات الکتریکی و تجمع الکتریسیته ساکن. به عنوان مثال، کارگاه های ساختمانی معمولاً با له شدن اجسام سنگین و سوراخ شدن میخ ها در زمین مشکل دارند. کارخانه های فرآوری مواد غذایی ممکن است با خطر لغزش ناشی از لکه های آب یا روغن مواجه شوند. صنعت برق بیشتر نگران عملکرد عایق کفش است. تنها با روشن کردن انواع خطراتی که پاها با آن مواجه خواهند شد، میتوانیم کفشهای ایمنی با عملکردهای حفاظتی مربوطه را به صورت هدفمند در فرآیند انتخاب کفش بعدی انتخاب کنیم.
در صنایعی مانند بلند کردن اجسام سنگین، ساخت و ساز و فرآوری فلزات، شایع ترین خطر برای پاها افتادن یا برخورد با اشیا است. این نوع کار مستلزم انتخاب کفش ایمنی با کلاهک محافظ است. مواد متداول کلاهک پا شامل فولاد، آلیاژ و مواد کامپوزیت است. کفش های پنجه فولادی مقاومت بالایی در برابر ضربه دارند و برای اکثر موقعیت های صنعتی سنگین مناسب هستند. کلاهک های آلیاژی سبک تر هستند اما به همان اندازه محکم هستند. مواد کامپوزیت هم ضد تداخل تشخیص فلز، هم ضد نور و ضد زنگ هستند. صرف نظر از مواد استفاده شده در کلاهک انگشت پا، باید استانداردهای سطح حفاظت مربوطه را رعایت کند، مانند تست ضربه 200 ژول در EN ISO 20345. برای موقعیت هایی که اغلب خم می شوند، توصیه می شود سبکی با فضای کلاهک پا بزرگتر انتخاب کنید تا فشار روی انگشتان پا کاهش یابد.
در مکان هایی مانند تخریب ساختمان، پردازش میله های فولادی و نجاری، اغلب اشیاء نوک تیز مانند میخ، شیشه و قطعات فلزی روی زمین پراکنده می شوند. در این زمان به کفش های ایمنی با عملکردهای مقاوم در برابر سوراخ شدن نیاز است. این گونه کفش ها معمولا دارای صفحات فولادی یا مواد کولار هستند که در وسط کفی ساندویچ شده اند که می تواند به طور موثری از نفوذ اجسام تیز به کف پا و ضربه زدن به پاها جلوگیری کند. هنگام انتخاب، باید به سطح مقاوم در برابر سوراخ شدن کفی ها توجه کنید تا از مطابقت با استانداردهای حفاظتی ملی یا بین المللی اطمینان حاصل کنید. علاوه بر این، باید به انعطاف پذیری کفی های مقاوم در برابر سوراخ شدن نیز توجه کنید. صفحات فولادی خیلی سخت ممکن است بر راحتی پوشیدن تأثیر بگذارد، به خصوص در موقعیت هایی که مکرر راه رفتن دارند. رابطه بین حفاظت و راحتی باید به درستی متعادل باشد.
در محیطهایی مانند آشپزخانه، سردخانهها، آزمایشگاههای مواد شیمیایی و محلهای کار در فضای باز، کفهای لغزنده ممکن است خطرات ایمنی مانند سقوط ایجاد کنند. در پاسخ به این وضعیت باید کفش ایمنی با عملکرد ضد لغزش انتخاب شود. کفی های ضد لغزش معمولاً از مواد لاستیکی مقاوم در برابر سایش ساخته می شوند و با بافت های شیار خاصی برای افزایش اصطکاک با زمین طراحی می شوند. سطوح مختلف ضد لغزش کفی برای سناریوهای مختلف مناسب است، مانند استاندارد تست ضد لغزش سطح SRC که برای سطوح روغنی و لغزنده مناسب است. لازم به ذکر است که عملکرد ضد لغزش نیز با ساییدگی زیره ضعیف می شود، بنابراین بازرسی منظم و تعویض زیره، بخش مهمی از اطمینان از ایمنی است.
در محیط های کاری که تماس بیشتری با روغن یا مواد شیمیایی دارند، مانند پمپ بنزین ها، کارگاه های شیمیایی، کارخانه های مواد غذایی و غیره، کفش ایمنی باید مقاومت خوبی در برابر روغن و مقاومت در برابر خوردگی داشته باشد. زیره چنین کفش های ایمنی معمولاً از مواد لاستیکی خاصی ساخته شده است که می تواند در برابر نفوذ گریس یا خوردگی اسیدی و قلیایی مقاومت کند و در نتیجه ساختار کفش را از آسیب محافظت کرده و عمر مفید آن را افزایش دهد. رویه نیز چرم مصنوعی یا چرم روکش دار را برای جلوگیری از نفوذ مایع انتخاب می کند. هنگام خرید، باید بررسی کنید که آیا محصول تست مقاومت در برابر روغن و خوردگی را گذرانده است تا مطمئن شوید که استانداردهای ایمنی صنعت را برآورده می کند.
برای صنایع با دمای بالا مانند ذوب، ریخته گری، جوشکاری، دیگ بخار و غیره، کفش ایمنی آنها باید دارای مقاومت در برابر دمای بالا باشد. کف این کفش های ایمنی معمولاً می تواند دمای بالای آنی تا 300 درجه سانتیگراد را تحمل کند و پایداری ساختاری را برای مدت معینی حفظ کند تا از ذوب شدن یا ترک خوردن کفی آن جلوگیری شود. در عین حال جنس رویه عمدتاً چرم مقاوم در برابر حرارت است و داخل کفش باید دارای لایه عایق باشد تا از انتقال حرارت به پاها و ایجاد سوختگی جلوگیری شود. هنگام انتخاب، باید توجه ویژه ای به این موضوع داشت که آیا سطح مقاومت در برابر حرارت و مقاوم در برابر شعله کفش تست های مربوطه را پشت سر گذاشته است یا خیر.
تعمیر و نگهداری برق، نصب خط، مونتاژ برق و کارهای دیگر نیاز به استفاده از کفش ایمنی با خاصیت عایق الکتریکی دارد تا از عبور جریان الکتریکی از بدن انسان و ایجاد شوک الکتریکی جلوگیری کند. این کفش های ایمنی معمولاً مجهز به زیره های عایق لاستیکی یا پی وی سی هستند که می توانند مسیر جریان را مسدود کنند. در محیط های حساس به استاتیک مانند کارخانه های الکترونیک یا ساخت ابزار دقیق، کفش های ایمنی ضد الکتریسیته ساکن باید پوشیده شوند. کفی ها حاوی الیاف رسانایی هستند که می توانند الکتریسیته ساکن را به زمین هدایت کنند تا از آسیب تجهیزات یا مشکلات ایمنی ناشی از تجمع الکتریسیته ساکن جلوگیری کنند. هنگام خرید، بررسی کنید که آیا کفش تست مقاومت ولتاژ یا هدایت را گذرانده است و مقررات ایمنی ملی مربوطه را رعایت کرده است.
در پوزیشن هایی با شدت کار بالا علاوه بر عملکرد حفاظتی باید به راحتی کفش ایمنی نیز توجه شود. برای مشاغلی که نیاز به ایستادن طولانی مدت یا پیاده روی مکرر دارند، پوشیدن کفش با تهویه سخت یا ضعیف می تواند به راحتی باعث خستگی پا، تاول و حتی درد عضلانی شود. بنابراین، کفش های ایمنی باید دارای ساختارهای پشتیبانی خوب، کفی های ضربه گیر و آسترهای قابل تنفس باشند. اندازه مناسب و ساختار نگهدارنده قوس نیز می تواند بار روی بدن را کاهش دهد و کارایی کار را بهبود بخشد. برخی از برندها همچنین کفی یا کفی پهن را با توجه به شکل پا سفارشی می کنند تا نیازهای راحتی پوشندگان مختلف را برآورده کند.
صنایع و موقعیت های مختلف الزامات مختلفی برای ترکیب عملکردی کفش ایمنی دارند و باید بر اساس دسته بندی انتخاب شوند. به عنوان مثال، صنعت ساختمان اغلب از کفش های ایمنی چند منظوره با سر فولادی، مقاومت در برابر سوراخ شدن و ضد لغزش استفاده می کند. صنعت پذیرایی کفش های ایمنی سبک وزن ضد لغزش و تمیز کردن آسان را ترجیح می دهد. صنعت برق باید کفش ایمنی ضد الکتریکی با عملکردهای عایق را انتخاب کند. صنایع شیمیایی به کفش های کامپوزیتی با عملکردهای ضد خوردگی، ضد لغزش و ضد سوراخ شدن نیاز دارد. بنابراین، هنگامی که شرکت ها کفش ایمنی را به صورت یکپارچه خریداری می کنند، باید پارامترهای حفاظتی را با توجه به نوع کار به جای یک مدل یکپارچه تنظیم کنند.
هنگام خرید کفش ایمنی علاوه بر رعایت مشخصات ظاهری و عملکردی، باید بررسی کنید که آیا گواهینامه ملی یا بین المللی را دریافت کرده است. استانداردهای رایج کفش ایمنی عبارتند از: EN ISO 20345 در اروپا، ASTM F2413 در ایالات متحده و GB 21148 در چین. این استانداردها معمولاً موارد متعددی مانند مقاومت در برابر ضربه انگشت پا، مقاومت در برابر سوراخ شدن کف پا، ضد لغزش و مقاومت در برابر ولتاژ را آزمایش می کنند. آنها فقط پس از صدور گواهینامه می توانند به بازار عرضه شوند. محصولات با لوگوهای واضح و گواهینامه های کامل عملکرد ایمنی تضمین شده تری دارند و همچنین برای شرکت ها برای انجام مدیریت انطباق راحت هستند.
انتخاب کفش ایمنی مناسب فقط به قیمت یا برند نیست، بلکه از محیط کاری واقعی شروع می شود، به طور کامل خطرات احتمالی پا را تجزیه و تحلیل می کند و عملکردهای حفاظتی مربوطه را مطابقت می دهد. به عنوان بخشی از تجهیزات حفاظت فردی، عملکرد کفش ایمنی به طور مستقیم با ایمنی فیزیکی و وضعیت کار اپراتور مرتبط است. بنابراین، ما باید به اصل "اول ارزیابی ریسک، تطبیق عملکرد محافظتی بعدا" پایبند باشیم، راحتی و دفعات استفاده را با ملاحظات جامع ترکیب کنیم، کفش هایی را انتخاب کنیم که به بهترین وجه با نیازهای شغلی مطابقت دارند و از تعادل بین ایمنی پا و کارایی کار اطمینان حاصل کنیم.
به عنوان بخش اصلی تماس بین کفش ایمنی و زمین، زیره نه تنها دارای عملکردهای اساسی پشتیبانی، جذب ضربه، ضد لغزش و غیره است، بلکه نقش کلیدی در ضد سوراخ شدن، مقاومت در برابر سایش، مقاومت در برابر خوردگی شیمیایی، مقاومت در برابر دمای بالا و غیره دارد. درک خواص فیزیکی و شیمیایی انواع زیره ها و عملکرد آنها در شرایط کاری مختلف، پیش نیاز مهمی برای خرید معقول کفش ایمنی است.
لاستیک یک ماده زیره معمولی با مقاومت در برابر سایش، ضد لغزش و خاصیت ارتجاعی است. در بیشتر زیره های لاستیکی، لاستیک طبیعی یا لاستیک مصنوعی برای بهبود پایداری ساختاری و توانایی ضد پیری آن ولکانیزه می شود. ویژگی برجسته زیره لاستیکی اصطکاک قوی با زمین است که می تواند عملکرد ضد لغزش بالایی را در محیط های پیچیده زمین مانند مرطوب، لغزنده و روغنی ارائه دهد.
زیره های لاستیکی مقاومت حرارتی خوبی دارند. برخی از زیره های لاستیکی فرموله شده خاص می توانند برای مدت کوتاهی در شرایط دمای بالا (حدود 200 درجه سانتیگراد) شکل ثابتی داشته باشند که برای صنایعی مانند متالورژی، جوشکاری و تولید شیشه مناسب است. با این حال، کفههای لاستیکی معمولاً سنگینتر هستند و انعطافپذیری و بالشتک آنها کمی پایینتر از مواد PU است، بنابراین برای دویدن طولانیمدت یا موقعیتهای ایستاده مناسب نیستند.
سناریوهای قابل اجرا شامل سایت های ساخت و ساز، پردازش فلز، ساخت و ساز در فضای باز، محل کار روغنی و غیره است.
پلی اورتان (به اختصار PU) یک ماده کف کننده سبک است. کاربرد انحصاری آن در کفش ایمنی عمدتاً شامل دو ساختار است: PU تک چگالی و PU با چگالی دوگانه. ویژگی های زیره های PU وزن سبک، کشسانی خوب و عملکرد بالشتک عالی است. آنها به ویژه برای مشاغلی که نیاز به راه رفتن یا ایستادن طولانی مدت دارند، مانند تدارکات، انبارداری، و کارگاه های تولیدی مناسب هستند.
کفی های PU با چگالی دوگانه معمولاً از یک لایه زیرین سخت و یک لایه میانی نرم تشکیل شده است که هم پشتیبانی و هم راحتی را در نظر می گیرد. مواد PU نیز مقاومت خاصی در برابر روغن و سایش دارند، اما در محیطهای با دمای بسیار بالا یا پایین مستعد پیری و کاهش انعطافپذیری هستند. علاوه بر این، اگرچه عملکرد ضد لغزش آن اساساً می تواند نیازهای محیط های صنعتی معمولی را برآورده کند، اما در سطوح بسیار مرطوب یا چرب عملکرد محدودی دارد.
زیره های PU برای صنایع عمومی، خطوط مونتاژ، صنایع سبک، انبارداری و تدارکات و مکان های دیگر با نیازهای راحتی بالا مناسب هستند.
TPU (پلیاورتان ترموپلاستیک) یک ماده پلیمری است که ویژگیهای الاستومرها و پلاستیکهای مهندسی را ترکیب میکند. اغلب در لایه بیرونی زیره کفش ایمنی استفاده می شود و مقاومت خوبی در برابر سایش، مقاومت در برابر روغن و مقاومت در برابر پارگی دارد. ساختار کفی TPU متراکم و سختی سطح متوسط است. با حفظ خاصیت ارتجاعی، پشتیبانی پایدار خوبی را فراهم می کند.
در مقایسه با PU معمولی، TPU در محیطهای با دمای بالا و پایین پایدارتر است، تغییر شکل یا پیری آسانتر نیست و برای مواقعی که افراد مکرراً در داخل و خارج از منزل راه میروند، مناسب است. مقاومت در برابر لغزش کفی های TPU به خصوص در مکان های روغنی بهتر از PU است. لازم به ذکر است که سختی زیره های TPU نسبتاً زیاد است و برخی از کاربران ممکن است در هنگام پوشیدن طولانی مدت احساس کنند که فشار وارده بر کفه ها بسیار زیاد است.
صنایع قابل استفاده شامل تولید الکترونیک، مونتاژ قطعات خودرو، کارگاه های تعمیر، مناطق کار زمینی روغنی و غیره است.
زیره های پلی وینیل کلراید (PVC) یک زیره معمولی ارزان قیمت است که به طور گسترده در محصولاتی مانند چکمه های بارانی و کفش های مقاوم در برابر مواد شیمیایی استفاده می شود. زیره های پی وی سی دارای سختی بالا و مقاومت در برابر آب، مقاومت در برابر روغن، مقاومت اسیدی و قلیایی هستند و برای محیط های کاری که تماس بیشتری با مایعات و مواد شیمیایی دارند مناسب است. علاوه بر این، پی وی سی دارای ضد اشتعال خوبی است و می تواند در حضور شعله های باز یا جرقه، سرعت سوختن کف پا را کاهش دهد.
با وجود اینکه دارای مقاومت خاصی در برابر لغزش و شیمیایی است، کفی های PVC خاصیت ارتجاعی و راحتی کمی دارند و پس از پوشیدن طولانی مدت مستعد خستگی پا هستند. در عین حال در دماهای پایین به راحتی سفت می شود و یا حتی ترک می خورد که برای محیط های کاری زمستانی سرد یا فضای باز مناسب نیست.
کفی های پی وی سی معمولاً در موقعیت های موقت در صنعت نظافت، کارهای حفاظت شیمیایی، کارخانه های فرآوری مواد غذایی یا مناطق با رطوبت بالا استفاده می شود.
EVA یک ماده سبک وزن و بسیار الاستیک است که معمولا در کفش های ورزشی و کفش های کار سبک وزن روزانه استفاده می شود. از مزایای اصلی آن می توان به عملکرد عالی ضربه گیر، وزن سبک و نرمی خوب اشاره کرد که برای محیط های کاری که نیاز به کاهش بار روی پا دارند، مناسب است. در برخی از کفشهای ایمنی صنعتی سبک، EVA معمولاً بهعنوان زیره میانی استفاده میشود که با مواد دیگری مانند لاستیک یا TPU ترکیب میشود تا یک ساختار کامپوزیت ایجاد کند تا پشتیبانی و حفاظت جامعتری را ارائه دهد.
مقاومت در برابر سایش، مقاومت در برابر روغن و خواص ضد لغزش مواد EVA محدود است. تحت استفاده طولانی مدت یا شرایط کاری پیچیده، پیری و فرسودگی سریع مستعد مشکلات هستند. بنابراین، استفاده از EVA به عنوان یک زیره برای محیط های کاری با شدت بالا یا خطرناک توصیه نمی شود.
برای صنایع سبک روزانه، صنعت خدمات، صنایع پزشکی یا مدیریت انبار و غیره مناسب است، جایی که راحتی در اولویت قرار دارد و خطر نسبتاً کم است.
لاستیک نیتریل بوتادین (NBR) یک لاستیک مصنوعی است که برای محیط های مقاوم در برابر روغن طراحی شده است. کاربرد آن در زیره های کفش ایمنی عمدتاً در صنایعی با تماس مکرر روغن مانند پتروشیمی ها، خودروها و ماشین آلات متمرکز است. ویژگی های زیره های NBR مقاومت قوی در برابر روغن و ساختار پایدار است. در هنگام تماس با مایعات شیمیایی مانند روغن موتور، دیزل و روغن روان کننده به راحتی منبسط یا تغییر شکل نمی دهند.
مواد NBR نیز در شرایط دمای بالا پایداری خاصی دارند و برخی از محصولات می توانند دمای حدود 250 درجه سانتی گراد (برای مدت کوتاهی) را تحمل کنند. با این حال، نسبتاً سنگین و کشش کمتری نسبت به مواد PU دارد، بنابراین برای مواردی که نیاز به پوشیدن سبک و عملکرد جذب ضربه دارند، مناسب نیست.
زیره های کامپوزیت NBR برای کارخانه های پتروشیمی، ماشین سازی، تعمیرات خودرو و سایر محیط هایی که تماس زیادی با نفت وجود دارد، مناسب است.
برای سهولت درک و انتخاب، موارد زیر مقایسه ای از مواد معمول کف در شاخص های عملکرد کلیدی است:
مقایسه عملکرد مواد زیره در کفش ایمنی
| مواد | مقاومت در برابر سایش | مقاومت در برابر لغزش | بالشتک | مقاومت در برابر روغن | مقاومت در برابر حرارت | راحتی | وزن |
| لاستیک | بالا | بالا | متوسط | متوسط | بالا | متوسط | سنگین |
| PU | متوسط | متوسط | بالا | متوسط | کم | بالا | نور |
| TPU | بالا | بالا | متوسط | بالا | متوسط | متوسط | متوسط |
| PVC | میانگین | میانگین | کم | بالا | متوسط | کم | سنگین |
| EVA | کم | کم | بالا | کم | کم | بالا | خیلی سبک |
| NBR | متوسط | متوسط | کم | بالا | بالا | میانگین | سنگین |
از طریق مقایسه، می توان دریافت که مواد مختلف ویژگی های خاص خود را دارند و باید با توجه به نقاط خطر خاص محیط کار به صورت ترکیبی استفاده شوند تا به حفاظت و عملکرد استفاده از آنها کاملاً بازی کند.
با پیشرفت تکنولوژی مواد، زیره های تک ماده به تدریج به ساختارهای کامپوزیتی مانند PU TPU، لاستیک EVA، PU NBR و سایر ترکیبات تغییر می کنند تا نیازهای عملکردی متعدد را در شرایط کاری مختلف برآورده کنند. به عنوان مثال: یک زیره PU با چگالی دوگانه میتواند از لایه بیرونی زیره پشتیبانی کافی داشته باشد در حالی که زیره میانی داخلی فشار را کاهش داده و راحتی پوشیدن را بهبود میبخشد. سایر کفه های کامپوزیت از طریق ترکیب لاستیک و TPU به مقاومت در برابر سایش بالا و توانایی ضد لغزش عالی دست می یابند.
هنگام خرید، شرکت ها می توانند با توجه به مسئولیت های شغلی و محیط کار، کفش هایی با ساختار زیره کامپوزیت چند متری را در اولویت قرار دهند تا ایمنی، حفاظت و راحتی را متعادل کنند.
علاوه بر ساختار رویه و آستر، عملکرد کلی کفش ایمنی به انتخاب ماده زیره نیز بستگی دارد که پیوند اساسی برای اطمینان از ایمنی پا است. تفاوت در مقاومت در برابر سایش، جذب ضربه، ضد لغزش، مقاومت در برابر روغن، و مقاومت دمایی مواد مختلف زیره، سناریوهای کاربردی و عمر مفید آنها را تعیین می کند. در کاربردهای واقعی، مناسب ترین ماده زیره باید بر اساس ملاحظات جامع عواملی مانند ویژگی های خطر محل کار، مدت زمان عملیات، شرایط زمین و مواد در تماس انتخاب شود تا کارایی کار و سطح حفاظت فردی بهبود یابد.
در بسیاری از صنایع مانند صنعت، تولید، ساخت و ساز و پتروشیمی، کارگران اغلب با خطرات کاری مختلفی مانند لغزش، نشت روغن و سطوح با دمای بالا مواجه هستند. کفش های معمولی به سختی می توانند محافظت موثری در این محیط ها ایجاد کنند، در حالی که کفش های ایمنی با طراحی ساختاری و خواص مواد با این خطرات مقابله می کنند. در میان آنها، ضد لغزش، ضد روغن و مقاومت در برابر دمای بالا سه عملکرد اصلی برای اطمینان از ایمنی پا هستند. انتخاب معقول کفش ایمنی با این ویژگی ها می تواند به طور موثری میزان تصادفات را کاهش دهد و ثبات و راحتی کارگران را بهبود بخشد.
لیز خوردن یکی از رایج ترین خطرات ایمنی در محیط کار، به ویژه در سطوح مرطوب، صاف، شیب دار یا روغنی است. اگر ضریب اصطکاک بین کفی و زمین کافی نباشد، به راحتی می توان صدمات ثانویه مانند افتادن، رگ به رگ شدن یا اجسام سنگین ایجاد کرد. بنابراین، عملکرد ضد لغزش یک جنبه مهم در طراحی کفش ایمنی است.
کفش های ایمنی ضد لغزش معمولاً از الگوهای زیره مخصوص طراحی شده (مانند موج دار، شاه ماهی، برآمدگی و غیره) استفاده می کنند. این سازه ها می توانند سطح تماس بین کفی و زمین را افزایش دهند و در نتیجه اصطکاک را افزایش دهند. برخی از کفی ها همچنین حاوی قطعات لاستیکی ضد لغزش یا TPU برای بهبود چسبندگی روی سطوح لغزنده هستند. در عین حال، عملکرد ضد لغزش تنها به شکل الگو بستگی ندارد، بلکه با عواملی مانند جنس کف، انعطاف پذیری و طراحی کانال زهکشی نیز ارتباط نزدیکی دارد.
محیط های کاری مختلف شرایط ضد لغزش متفاوتی دارند. به عنوان مثال، ریختن مایعات ممکن است در آشپزخانه ها و آزمایشگاه ها اتفاق بیفتد، در حالی که ممکن است گل، شن و سنگ خرد شده در سایت های ساختمانی وجود داشته باشد. انتخاب کفی با سطوح ضد لغزش متناظر با توجه به ویژگی های محیطی، تضمین مهمی برای جلوگیری از حوادث لغزش است.
در صنایعی مانند ماشین سازی، تعمیر و نگهداری خودرو، فرآوری نفت و فرآوری مواد غذایی، اغلب نشتی یا پاشش مایعاتی مانند روغن موتور، روغن روان کننده و روغن خوراکی در محل کار وجود دارد. این روغن ها یک لایه روان کننده روی سطح زیره ایجاد می کنند و اصطکاک بین کفی و زمین را تا حد زیادی کاهش می دهند و خطر لیز خوردن را افزایش می دهند. در عین حال، برخی از روغن ها نیز ممکن است باعث خوردگی برخی از مواد زیره شوند و باعث کاهش استحکام و عمر مفید زیره شوند.
کفش های ایمنی با عملکرد ضد روغن معمولا از موادی مانند لاستیک مقاوم در برابر روغن، TPU و لاستیک نیتریل (NBR) ساخته می شوند. این مواد پس از تماس با مواد روغنی به راحتی متورم، نرم یا ترک نمیشوند. برخی از محصولات همچنین استانداردهای تست ضد روغن مانند EN ISO 20345 و ASTM F2413 را برای تأیید عملکرد ضد لغزش خود در زمین های روغنی گذرانده اند.
از نظر طراحی ساختار زیره، برخی از کفش های ایمنی ضد روغن، کانال های زهکشی روغن را در ساختار زهکشی زیره اضافه می کنند تا به تخلیه سریع روغن از سطح کف، کندتر شدن تشکیل لایه روغن و در نتیجه افزایش چسبندگی زمین کمک کنند. عملکرد ضد روغن نه تنها الزامات مواد زیره را مطرح می کند، بلکه بر دوام و عمر مفید زیره نیز تأثیر می گذارد.
در محیطهای کاری با دمای بالا مانند جوشکاری، ریختهگری، تولید شیشه و عملیات کوره، دمای زمین، تشعشع گرما یا ریزش سرباره فلزی به راحتی میتواند باعث سوختگی یا سوختگی پاها شود. کفی های معمولی ممکن است در محیط های با دمای بالا نرم، تغییر شکل یا حتی ذوب شوند و قابلیت پشتیبانی و حفاظت اولیه خود را از دست بدهند. به همین دلیل کفش ایمنی با مقاومت دمایی بالا به وجود آمد.
کفش های ایمنی با دمای بالا معمولاً از لاستیک مخصوص (مانند لاستیک نیتریل، سیلیکون)، PU مقاوم در برابر حرارت، زیره میانی الیاف آرامید یا مواد عایق ساخته می شوند که می توانند دمای سطح بالای 200 درجه سانتیگراد را در مدت زمان کوتاهی بدون تأثیر بر ساختار کفی تحمل کنند. برخی از کفش های ایمنی همچنین یک لایه ضد شعله، چرم ضد جوش یا لایه محافظ حرارتی در قسمت بالایی اضافه می کنند تا به طور موثری از تماس مستقیم جرقه های فلزی یا مایعات با دمای بالا جلوگیری کند.
صنایع مختلف نیازهای متفاوتی برای مقاومت در برابر حرارت دارند. به عنوان مثال، صنعت متالورژی نیازمند این است که کفی آن بتواند مقاومت حرارتی کوتاه مدت 300 درجه سانتیگراد را تحمل کند، در حالی که عملیات جوشکاری به حفاظت کوتاه مدت در برابر جرقه یا ذرات داغ فلز توجه بیشتری دارد. کفی هایی با درجه بندی مقاومت در برابر حرارت واضح (مانند استانداردهای HRO) می توانند نیازهای ایمنی عملیات را به طور خاص برآورده کنند.
علاوه بر تکیه بر خواص فیزیکی و شیمیایی خود ماده، مقاومت ضد لغزش، ضد روغن و مقاومت در برابر حرارت زیره نیز به طور قابل توجهی تحت تأثیر طراحی ساختاری قرار می گیرد. مواد مختلفی مانند لاستیک، PU، TPU، NBR و غیره در این سه ویژگی، نقاط قوت خاص خود را دارند. موارد زیر عملکرد چندین ماده معمولی است:
| مواد Type | مقاومت در برابر لغزش | مقاومت در برابر روغن | مقاومت در برابر حرارت | اظهارات |
| لاستیک | قوی | متوسط | قوی | مناسب برای سطوح با دمای بالا و پیچیده |
| PU | متوسط | متوسط | ضعیف | مناسب برای محیط های کاری داخلی عمومی |
| TPU | قوی | قوی | متوسط | مناسب برای محیط های روغنی و با تحرک بالا |
| NBR | متوسط | قوی | قوی | مناسب برای محیط های دارای روغن و دمای بالا |
ضخامت، ساختار تراکم (تک تراکم/دو چگالی)، جنس زیره میانی، زاویه سطح تماس و غیره زیره نیز مستقیماً بر عملکرد فوق تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، زیره PU با چگالی دوگانه می تواند پشتیبانی اولیه ضد لغزش و مقاوم در برابر سایش را از طریق زیره فراهم کند و در عین حال بالشتک زیره میانی را فراهم کند. در حالی که ساختار کامپوزیت لاستیکی TPU می تواند عملکرد ضد لغزش و مقاوم در برابر روغن را در نظر بگیرد.
به منظور استانداردسازی عملکرد حفاظتی کفش های ایمنی، کشورها و مناطق مختلف استانداردهای مربوطه را تدوین کرده اند. عملکرد ضد لغزش معمولاً با توجه به عملکرد زیره روی مواد مختلف مانند SRA، SRB و SRC به چندین سطح تقسیم میشود، که در آن SRC نشاندهنده این است که زیره دارای قابلیت ضد لغزش خاصی در شرایط مختلف زمین است. مقاومت روغن با تغییرات زیره پس از تماس با مواد روغنی ارزیابی می شود. زیره ای که استاندارد را رعایت می کند می تواند در برابر خوردگی روغن مقاومت کند و پایداری ساختاری را حفظ کند. مقاومت در برابر حرارت توسط استاندارد HRO نشان داده می شود، که به کف آن نیاز دارد تا در برابر یک سطح دمای بالا با دمای خاص بدون آسیب مقاومت کند. این استانداردها مبنایی علمی را برای کاربران فراهم میکند تا کفشهای ایمنی مناسب را انتخاب کنند و اطمینان حاصل کنند که کفشها میتوانند نیازهای ایمنی محیطهای کاری مختلف را برآورده کنند.
اگرچه کفش های ایمنی دارای عملکردهایی مانند ضد لغزش، ضد روغن و مقاومت در برابر دمای بالا هستند، اما عملکرد آنها در طول زمان، دفعات استفاده و شرایط محیطی تغییر می کند. برای مثال، سایش شدید کفی، گرفتگی خطوط، پوشش روغن یا قرار گرفتن در معرض طولانی مدت در دمای بالا ممکن است اثر محافظتی آن را کاهش دهد. بنابراین نگهداری و مراقبت در استفاده روزانه را نمی توان نادیده گرفت.
توصیه می شود به طور مرتب بررسی کنید که آیا ترک، پیری، سایش و پارگی روی کف پا وجود دارد یا خیر. اگر کفی آشکارا صاف است یا چسبندگی آن کاهش یافته است، باید به موقع تعویض شود. در عین حال، زیره باید تمیز نگه داشته شود تا روغن یا مایعات شیمیایی در خط پایین باقی نمانند تا بر عملکرد ساختار ضد لغزش تأثیر نگذارد. برای کفشهای ایمنی مقاوم در برابر دمای بالا، باید از تماس طولانیمدت با منابع گرمایی که بالاتر از تحمل آنها هستند نیز اجتناب شود تا پیری مواد را به تاخیر بیندازد.
عملکرد کفش ایمنی در مقاومت ضد لغزش، ضد روغن و مقاومت در برابر دمای بالا، نقطه پشتیبانی اصلی برای اطمینان از ایمنی کار است. این سه جدا از هم نیستند، بلکه مکمل یکدیگر هستند و یک سیستم محافظت از پا را در محیط های کاری پیچیده تشکیل می دهند. عملکرد ضد لغزش خطر سقوط را کاهش می دهد، مقاومت روغن در برابر نفوذ مایع و خوردگی مقاومت می کند، و مقاومت در برابر دمای بالا در برابر سوختگی با دمای بالا مقاومت می کند. اگر بتوان این ویژگی ها را به طور منطقی با هم ترکیب کرد، پایداری و ایمنی در حین عملیات بسیار بهبود می یابد.
هنگام انتخاب کفش ایمنی، باید ویژگی های محیط کار را کاملاً در نظر بگیرید، کفش هایی با سطوح عملکردی مربوطه را در اولویت قرار دهید و به مواد، ساختار و گواهی استاندارد توجه کنید. در عین حال، حفظ عادات خوب پوشیدن و نگهداری منظم نیز به افزایش عمر عملکردی کفش و تضمین ایمنی پای هر اپراتور کمک می کند.
به عنوان بخش مهمی از تجهیزات حفاظت فردی، کفش ایمنی عمدتاً برای محافظت از پای کاربر در برابر آسیب فیزیکی، خوردگی شیمیایی و دمای شدید در محیط خارجی استفاده می شود. محیط های کاری مختلف دارای الزامات عملکردی متفاوتی برای کفش های ایمنی مانند ضد لغزش، ضد سوراخ شدن، ضد روغن، ضد آب و مقاومت در برابر دمای بالا هستند. فقط کفش های ایمنی با سازگاری خوب می توانند به طور موثر با شرایط کاری مختلف کنار بیایند و ایمنی پای کارگران را تضمین کنند. انتخاب و استفاده معقول از کفش های ایمنی می تواند احتمال بروز حوادث در محیط کار را کاهش دهد، کارایی و راحتی کار را بهبود بخشد و در نتیجه از شرکت ها برای رسیدن به هدف تولید ایمن حمایت کند.
تفاوت های آشکاری در الزامات عملکردی کفش ایمنی در محیط های کاری مختلف وجود دارد. سایت های ساختمانی، کارگاه های تولید ماشین آلات، کارخانه های شیمیایی، کارخانه های فرآوری مواد غذایی و سایر مکان ها به دلیل ویژگی های محیطی متفاوت و خطرات احتمالی کفش های ایمنی نیاز دارند که ویژگی های متفاوتی داشته باشند. به عنوان مثال، اجسام تیز در کارگاههای ساختمانی رایج هستند، که نیاز به کف پاها عملکرد ضد سوراخ شدن خوبی دارند. لکه های روغن در کارگاه های تولید ماشین آلات وجود دارد و زیره های ضد روغن مناسب تر هستند. ممکن است مایعات خورنده در کارخانه های شیمیایی وجود داشته باشد و مواد کفش مقاوم در برابر اسید و قلیایی باید انتخاب شوند. مکان های فرآوری مواد غذایی بر ویژگی های ضد لغزش و بهداشتی و تمیز کردن آسان تأکید دارند. برای محیط های کاری در فضای باز، عواملی مانند ضد آب بودن و مقاومت در برابر سرما نیز باید در نظر گرفته شود. انتخاب کفش های ایمنی برای محیط های خاص می تواند اثر محافظتی کفش را تا حد زیادی بهبود بخشد و عمر مفید کفش را افزایش دهد.
مواد رویه، زیره و آستر کفش های ایمنی و همچنین طراحی ساختاری کلی، مستقیماً بر سازگاری آنها با محیط تأثیر می گذارد. معمولاً برای مواد رویه از چرم مقاوم در برابر سایش، الیاف مصنوعی و پوشش های ضد آب استفاده می شود. مواد مختلف مقاومت در برابر سایش، قابلیت تنفس و ضد آب متفاوتی دارند. مواد زیره بیشتر از لاستیک، پلی اورتان (PU)، پلی یورتان ترموپلاستیک (TPU) و ... ساخته شده است که این مواد از نظر ضد لغزش، مقاومت در برابر روغن، مقاومت در برابر سایش و مقاومت در برابر دمای بالا ویژگی های خاص خود را دارند. مواد آستر بر راحتی و جذب رطوبت و تنفس برای کاهش فشار پا در هنگام استفاده طولانی مدت تاکید دارد. طراحی ساختاری شامل شکل الگوی کف، زیره میانی مقاوم در برابر سوراخ شدن و محافظت از انگشتان پا است. این طرح ها سازگاری کفش های ایمنی را در شرایط کاری پیچیده افزایش می دهد.
نگهداری از کفش های ایمنی برای حفظ عملکرد آنها ضروری است. پس از استفاده روزانه، کثیفی، روغن و سایر ناخالصی های رویه و زیره باید به موقع تمیز شوند تا از تخریب مواد یا از بین رفتن چسبندگی کف پا جلوگیری شود. رویه را می توان با یک پارچه مرطوب پاک کرد و رویه چرمی را می توان به طور مرتب با روغن مراقبت ویژه نگهداری کرد تا نرمی و عملکرد ضد آب حفظ شود. باید توجه ویژه ای به حذف مواد خارجی از الگوی زیره شود تا اطمینان حاصل شود که اثر ضد لغزش تحت تأثیر قرار نمی گیرد. آستر و کفی کفش باید خشک نگه داشته شود تا از رشد باکتری و بوی بد جلوگیری شود. هنگام نگهداری کفش های ایمنی، باید آنها را در مکانی تهویه شده و خشک قرار داد و از تابش مستقیم نور خورشید و محیط با دمای بالا اجتناب کرد تا عمر کفش افزایش یابد.
حتی کفش های ایمنی باکیفیت نیز عمر مفید محدودی دارند. بازرسی منظم از یکپارچگی و وضعیت عملکرد کفش ایمنی می تواند به موقع مشکلاتی مانند سایش کفی، ترک خوردگی و آسیب به اجزای محافظ را تشخیص دهد و از خطرات ایمنی ناشی از پوشیدن کفش های آسیب دیده جلوگیری کند. بازرسی بر روی عمق الگوی زیره، اینکه آیا عملکرد ضد لغزش کاهش یافته است، آیا کیسه استیل یا کامپوزیت پنجه گشاد است، آیا بند کفش سالم هستند و اینکه آیا آستر کفش ساییده شده و آسیب دیده است، تمرکز دارد. اگر مشکلی پیدا شد، باید به موقع تعویض یا تعمیر شوند تا از ایمنی پاهای کاربر اطمینان حاصل شود. شرکتها همچنین باید چرخههای بازرسی و تعویض کفش را تدوین کنند تا یک حلقه بسته مدیریت ایمنی تشکیل شود.
برخی از محیط های کاری خاص برای نگهداری کفش های ایمنی الزامات اضافی دارند. به عنوان مثال، در محیطی با آلودگی نفتی زیاد، علاوه بر تمیز کردن، به عوامل مراقبتی مقاوم در برابر روغن نیز نیاز است تا پیری کفه و مواد رویه را به تاخیر بیندازند. در یک محیط با دمای بالا، از قرار دادن کفش های ایمنی در دمای بالا یا نزدیک آتش برای مدت طولانی خودداری کنید تا از نرم شدن یا تغییر شکل کف آن جلوگیری شود. در محیط مرطوب یا سرد، داخل کفش باید خشک نگه داشته شود تا از ایجاد کپک و یخ زدگی جلوگیری شود. در محیط های شیمیایی باید به تماس کفش ها و مواد شیمیایی برای جلوگیری از خوردگی و تمیز کردن به موقع باقیمانده ها توجه شود. در پاسخ به این الزامات خاص، می توان مشخصات تعمیر و نگهداری خاصی را برای افزایش عمر مفید کفش ایمنی و اطمینان از ایمنی کار فرموله کرد.
استفاده صحیح از کفش ایمنی نیز بخش مهمی از تضمین ایمنی پا است. هنگام پوشیدن، باید سایز مناسبی را انتخاب کنید تا سایز کفش خیلی بزرگ یا خیلی کوچک نباشد که باعث راه رفتن ناپایدار یا فشار روی پاها می شود. بند کفش ها باید محکم بسته شوند و دست نخورده نگه داشته شوند تا از سفت شدن یا از بین رفتن فیکس شدن جلوگیری شود. در حین کار از استفاده از کفش های ایمنی در شرایط غیر کاری یا شرایط شدید خودداری کنید تا از آسیب زودرس کفش جلوگیری شود. بعد از اتمام کار، تعویض به موقع کفی ها و تمیز کردن بوهای کفش به سلامت پا کمک می کند. از طریق استفاده علمی و نگهداری خوب، می توان از عملکرد و عمر مفید کفش ایمنی به طور کامل استفاده کرد.
انطباق پذیری کفش ایمنی در محیط های مختلف کاری از پشتیبانی از انتخاب متریال، طراحی سازه و گواهی استاندارد جدا نیست، در حالی که نگهداری روزانه و استفاده صحیح ضامن تداوم این عملکردها می باشد. انتخاب کفشهای ایمنی که نیازهای محیط کار را برآورده میکند، همراه با نگهداری معقول و بازرسیهای منظم، میتواند به طور موثری خطر حوادث کار ناشی از آسیبهای پا را کاهش دهد. شرکت ها و افراد باید به سازگاری و نگهداری کفش های ایمنی برای ارتقای تولید ایمن و سلامت شغلی و ایجاد محیط کار ایمن تر و راحت تر برای کارگران اهمیت زیادی بدهند.
لینک های سریع
مرکز محصولات
تماس با ما
